انسانها میتوانند بخت و اقبال را در اولویت دوم قرار دهند، اما نمیتوانند با آن مخالفت ورزند... میتوانند سبد اقبال را به شکلی که میخواهند ببافند، اما نمیتوانند آن را بشکنند. انسانها براستی هرگز نباید از اقبال قطع امید کنند زیرا پایانش را نمیدانند، چرا که اقبال به روشهای ناشناخته و غیرمستقیم پیش میرود. آنها همیشه ناچارند امیدوار باشند و چون امیدوارند چه در خوشاقبالی، چه در مشقت میتوانند تواناییهایشان را کشف کنند.
گزیده از کتاب: گفتارها/ نیکولو ماکیاولی/ محمدحسن لطفی/ نشر خوارزمی